Ο Κος. Σπαρτινός μαζί με την Κα. Μακρυγιάννη και την συνοδεία του, κατέφθασαν νωρίτερα μάλιστα στο σημείο.
Και εκεί που περιμέναμε τον εκπρόσωπο της κοινότητας τον Λαμπίρη να είναι εκεί και να αναλάβει την ξενάγηση στο χωριό μας, ενώ είχε ενημερωθεί από την προηγούμενη ημέρα γραπτώς, εκείνος αποφάσισε όπως πληροφορηθήκαμε, να πάει για καφέ σε διπλανό χωριό.
Τον λόγο τον ξέρει μόνο εκείνος και το μορφωτικό του επίπεδο.
Επίσης το να χλευάζει σε δημόσιο χώρο γραπτό κείμενο που τον ενημερώνει για την έλευση ενός δημοσίου προσώπου, είτε του αρέσει είτε όχι, γιατί δεν γνωρίζουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις του Λαμπίρη, πόσο μάλιστα ενός βουλευτή του κυβερνόντος κόμματος, ο κοινός νους λέει ότι ως εκπρόσωπος του Δήμου Καλαβρύτων βρίσκεσαι εκεί.
Για άλλη μια φορά ξεφτίλισε τον Δήμο Καλαβρύτων, για άλλη μια φορά διέσυρε τους Πετσάκους μας και για άλλη μια φορά δείχνει την ανικανότητα και το χαμηλό επίπεδο νοημοσύνης του στο να διαχειριστεί καταστάσεις.
Έτσι ανέλαβε ο Σύλλογος, μαθημένος σε τέτοιο απαιτητικό όσο και υψηλό θεσμικό επίπεδο και μορφωτικό βέβαια, να ξεναγήσει τον βουλευτή Αχαΐας Κο. Σπάρτινο στο πανέμορφο χωριό μας και να τον ενημερώσουμε για τα προβλήματα που υπάρχουν στην κοινότητα μας.
Στην αρχή της ξενάγησης μας και αφού ζητήσαμε άδεια από τον επίτροπο της εκκλησίας, ανοίξαμε την επιβλητική και πετρόκτιστη εκκλησιά που δεσπόζει στο χωριό μας, τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου.
Ο Κος. Σπαρτινός περιηγήθηκε εντός του Ιερού Ναού, έμαθε για την ιστορία του, τον ενημερώσαμε για τα προβλήματα του Ναού και ειδικά της ζημιές που υπέστη από το μεγάλο σεισμό του 1995 και το τι θέλουμε να κάνουμε ώστε να ολοκληρωθούν όλες οι εναπομείναντες εργασίες .
Επίσης κάνοντας μια βόλτα περιμετρικά του Ναού, δείξαμε την πέτρινη πλακά όπου έχει χαραχθεί ως κτητορική χρονολογία το έτος 1888.
Εντυπωσιασμένοι όλοι, έβγαλαν φωτογραφίες και απόλαυσαν όχι μόνο το Ναό, αλλά και από τον υπερυψωμένο προαύλιο χώρο της την μαγευτική θέα προς την Μακελλαριά και τα Αχαϊκά Μετέωρα (Λαπαναγοί).
Κατόπιν κατεβήκαμε τα σκαλάκια και βρεθήκαμε στην πανέμορφη πλατεία των Πετσάκων, με τα τεράστια, πανέμορφα και όλα σκιά πλατάνια. Εκεί καθίσαμε στο ένα από τα δυο καφενεία του χωριού μας, όπου μιλήσαμε πιο ειδικά για κάποια προβλήματα που ταλανίζουν την κοινότητα μας.
Εκείνη την στιγμή βρέθηκαν και κάποιοι κάτοικοι του χωριού μας, όπου άκουσαν την συζήτηση και κάποια στιγμή τέθηκαν και αλλά θέματα.
Μακάρι αυτή η επίσκεψη να είχε την πρέπουσα αντιμετώπιση από τον Λαμπίρη γιατί φανήκαμε σαν εγκαταλελειμμένο χωριό.
Ήταν μια ευκαιρία να ακουστούν πολλά, να ακούσουμε και εμείς πολλά και να υπήρχε μια μικρή συνεργασία σε θέματα κοινότητας, αλλά είπαμε, ο καφές σε άλλο χωριό για τον Λαμπιράκο είχε μεγαλύτερη σημασία από το υποδεχτεί έναν άνθρωπο που μόνος του μας δήλωσε ότι θέλει να ανέβει στους Πετσάκους και στο Μπόσι.
Ακόμα χειρότερα δηλαδή, δεν ήταν ότι τον κάλεσε ο Σύλλογος την συγκεκριμένη στιγμή, διότι υπάρχει συνεργασία με τον Κο. Σπαρτινό μήνες νωρίτερα, αλλά μόνος του εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφτεί το χωριό μας, να συνομιλήσει και να μάθει τα προβλήματα της περιοχής.
Αναντίρρητα όμως ο Λαμπίρης είναι μακριά από τον πολιτισμό και την ηθική αξιοπρέπεια που έχει η θέση που κατέχει. Και δυστυχώς μας δικαίωσε άλλη μια φορά ότι δεν κατέχει καν τα στοιχειώδη για να ανταποκριθεί σε τέτοιο υψηλό θεσμικό επίπεδο.
Κατόπιν αφού ολοκληρώσαμε τον καφέ μας, περπατήσαμε προς το σχολείο μας και το κοινοτικό γραφείο όπου επίσης τον ενημερώσαμε για τα προβλήματα που υπάρχουν σε θέματα παιδείας, ιατρικού προσωπικού και για τους προβληματικούς δρόμους πρόσβασης των κατοίκων στις οικίες τους.
Έπειτα και από αυτήν την ενημέρωση προχωρήσαμε προς τα αυτοκίνητα μας και κατηφορίσαμε προς τον οικισμό Μπόσι……..(συνεχίζεται….στο Γ΄ μέρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου