Η ταμπέλα είχε κρυφτεί από τα κλαδιά δένδρων και κάνεις δεν μπορούσε να καταλάβει που έχει φτάσει.
Το όνομα του χωριού μας δεν υπήρχε πουθενά και ο Λαμπίρης όπως πάντα εξαφανισμένος και ανήμπορος - ανίκανος στο να αλλάξει κάτι. Γιατί σίγουρα αυτά τα κλαδιά δεν έγιναν σε μια μέρα τόσο μεγάλα, πήραν αρκετά χρονιά.
Όπως επίσης ακούσαμε οτι δεν περνάει συχνά απο εκει ο Λαμπίρης, υπάρχει και το άλλο ανέκδοτο, με τον Τοτό και το πράσινο λιοντάρι!!!!
Θυμηθείτε το κείμενο εδώ:
https://petsakoi.blogspot.com/2018/09/blog-post.html
Πάμε σήμερα στην άλλη είσοδο, από Καλάβρυτα. Πριν λίγες μέρες, ένας φίλος ήθελε να φέρει κάποια πράγματα και του έδωσα οδηγίες που να στρίψει ώστε να κατεβεί στην Κάτω Ρούγα.
Αφού μιλήσαμε αρκετές φόρες στο τηλέφωνο τότε κατάλαβε, ότι αυτό το πράγμα που υπάρχει δεξιά στην περίπου είσοδο της κοινότητας είναι η στάση του ΚΤΕΛ Καλαβρύτων.
Αυτό το πράγμα, γιατί οποιαδήποτε άλλη ονομασία είναι ουτοπία, είναι η στάση του ΚΤΕΛ Καλαβρύτων. Μέσα στα χόρτα, μάλλον καλύτερα μέσα στα δέντρα, με τα σημάδια αδιαφορίας και εγκατάλειψης, εμφανή, εσωτερικά γεμάτη σκουπίδια
Να ενημερώσω τους νέους, που δεν είχαν την τύχη να γνωρίζουν αυτό το μέρος από την στιγμή της κατασκευής του, ότι ήταν το σημείο συνάντησης του παλιού με το νέο, ήταν η στιγμή που τρέχαμε να υποδεχτούμε τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας, που ερχόντουσαν είτε από Αίγιο, είτε από τα Καλάβρυτα με ότι καλό είχαν αγοράσει, τις εποχές που το νέο, βρισκόταν ακόμα λίγο έξω από το χωριό μας.
Και ως δια μαγείας για κάποιο "ανθρωπάκι" που λέει που ήταν ο Λυρίτης τόσα χρόνια, του απαντάω, ότι ήταν εκεί όλα αυτά τα χρόνια. Κάθε χρόνο, χειμώνα, καλοκαίρι, άνοιξη, φθινόπωρο, Χριστούγεννα, Πάσχα, αργίες, Σαββατοκύριακα. Έκπληξη ε?
Τι να σου κάνω που η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί, αργεί να βγει στην επιφάνεια, αλλά βγαίνει, γιατί είναι πιο ελαφριά από το ψέμα. Και μετά αρχίζουν τα καλά. Ε "ανθρωπάκι"?????
Το άρθρο συνεχίζεται.....και με μια έκπληξη!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου